Mutfaktaki İlk Deneyimim
İçeri girdim ve önümde gökdelenler gibi yükselen dolaplar, fırın duvarın yanında görkemli bir yer işgal ediyor, yemekler elmas gibi parlıyor. Dışardan gördüğüm, ama bu sefer çok daha yakınımda olan mutfak… Annemin yaptığı en basit yemekleri gözümün önünden geçirdim ve bir şef olarak ilk yemek deneyimimi omlet ile gerçekleştirmeye karar verdim.
Kız kardeşimi uyandırmamak için nefesimi tutup, sessizce çalışmaya başladım. Bir yumurta, domates ve soğan aldım. Temel bilgileri bildiğimden, hemen çalışmaya başladım. Soğanları tezgaha koydum ve şefler gibi kesmeye çalıştım. Sıra domatese geldi. Önce onları yıkadım ve doğramaya başladım. Bir felaket oldu ve parmağımı kestim! Kanamadı ama çok acı vericiydi.
Bu küçük felaket beni durdurmadı ve yaklaşık birkaç dakika sonra sızlanmadan yerime geri döndüm. Yumurtaları kırmak için iki veya üç deneme yaptım. Başardım. Sıra baharatlara geldi.
Pek çoğunuzun bildiği gibi, anneler her zaman baharatları dolabın en üst rafında tutarlar. Onlara ulaşmak için defalarca zıplamak oldukça can sıkıcıydı. Başarız girişimlerimden sonra salona gittim ve bir sandalye getirdim. Tabureye çıktıktan sonra biraz toz biber ve tuz kaptım.
Tüm malzemeleri yumurtayı kırdığım kaseye ekledim ve çırptım. Ocağı yaktım ve tavaya biraz yağ ekledim. Kazara zemine de döktüm!
Yumurtaları eklediğimde her şey mükemmel gidiyordu. Taa ki yumurtayı tersine çevirmem gerektiğini fark edene kadar. Spatula bulmak için tüm çekmeceleri aradım, bu sırada omlet tavada cızırdıyordu ve ben haliyle oldukça telaşlıydım. Sonunda spatulayı buldum ve omleti çevirdim. Bunu hiçbir şeyi kırmadan, dökmeden yapmayı başardım!
Omleti bir tabağa almaya çalışmakla meşgulken, biri arkamdan geldi. Annemdi. Şaşkınlık içindeydim. Mutfaktaki karmaşaya bakarken, çekmecelerin hepsi açık, ocaklarda ve tezgahta dökülmüş baharatlar gördü.
İlk pişirme deneyimim mutfağın bir felakete dönüşmesiyle, ama elimde lezzetli mi lezzetli kendi yaptığım omlete hayranlıkla bakarken son buldu. Biraz yanmış olsa bile başarımdan memnun kaldım. Ve o günden sonra hep, baş şef (annem) ile mutfağa girdim. Bugün mutfakta harikalar yaratıyorsam, hem cesaretime, hem de baş şefime teşekkür ederim!
Kız kardeşimi uyandırmamak için nefesimi tutup, sessizce çalışmaya başladım. Bir yumurta, domates ve soğan aldım. Temel bilgileri bildiğimden, hemen çalışmaya başladım. Soğanları tezgaha koydum ve şefler gibi kesmeye çalıştım. Sıra domatese geldi. Önce onları yıkadım ve doğramaya başladım. Bir felaket oldu ve parmağımı kestim! Kanamadı ama çok acı vericiydi.
Bu küçük felaket beni durdurmadı ve yaklaşık birkaç dakika sonra sızlanmadan yerime geri döndüm. Yumurtaları kırmak için iki veya üç deneme yaptım. Başardım. Sıra baharatlara geldi.
Pek çoğunuzun bildiği gibi, anneler her zaman baharatları dolabın en üst rafında tutarlar. Onlara ulaşmak için defalarca zıplamak oldukça can sıkıcıydı. Başarız girişimlerimden sonra salona gittim ve bir sandalye getirdim. Tabureye çıktıktan sonra biraz toz biber ve tuz kaptım.
Tüm malzemeleri yumurtayı kırdığım kaseye ekledim ve çırptım. Ocağı yaktım ve tavaya biraz yağ ekledim. Kazara zemine de döktüm!
Yumurtaları eklediğimde her şey mükemmel gidiyordu. Taa ki yumurtayı tersine çevirmem gerektiğini fark edene kadar. Spatula bulmak için tüm çekmeceleri aradım, bu sırada omlet tavada cızırdıyordu ve ben haliyle oldukça telaşlıydım. Sonunda spatulayı buldum ve omleti çevirdim. Bunu hiçbir şeyi kırmadan, dökmeden yapmayı başardım!
Omleti bir tabağa almaya çalışmakla meşgulken, biri arkamdan geldi. Annemdi. Şaşkınlık içindeydim. Mutfaktaki karmaşaya bakarken, çekmecelerin hepsi açık, ocaklarda ve tezgahta dökülmüş baharatlar gördü.
İlk pişirme deneyimim mutfağın bir felakete dönüşmesiyle, ama elimde lezzetli mi lezzetli kendi yaptığım omlete hayranlıkla bakarken son buldu. Biraz yanmış olsa bile başarımdan memnun kaldım. Ve o günden sonra hep, baş şef (annem) ile mutfağa girdim. Bugün mutfakta harikalar yaratıyorsam, hem cesaretime, hem de baş şefime teşekkür ederim!
- Gülfem Demircioğlu
Yorumlar 0